Annem Şiiri - Yılmaz Sevket Arslan

Annem

Ben savaslarda dogdum anne

Issiz sokaklarda yetimligim duslerde karanfiller acmaz

Faili mechul vuslatlara gebeyim yine

Yudum yudum iciyorum hain sevdalarin gizli ayriliklarini

Ne yana donsem zulum ne yana baksam ihanet

Pusular karartiyor butun yildizli gecelerimi

Ben agizlarina muhur vurulmus halkima agliyorum anne

Gocebe adimlarim dur durak bilmiyor yine bu colde

Kan gibi yasak gibi duslerimde sana ozlem duyuyorum anne

Butun ruyalarima esir aliyorum seni anne

Gozyaslarim kurudu ellerin nerde sil artik onlari anne

Seni her ozleyis bir ozgurluk saatidir nefes alislarimda

Prangalara vurulmus ruhum dort bir yana savruluyor anne..

Ben en cok sensiz sarilmayan yaralarima kuskunum simdi anne

Yorgun bir savasciyim simdi dovmeli ellerini arar yuzum

Alnindaki tarih kokan izlerini arar avaze haykirislarim

Adin bir slogan gibi butun yarinlarimda anne..

Anne.mezopotamyanin elleri dovmeli ay yuzlu kadin

Savur kullerini kokun azad etsin beni bu esaretten

Ben bir nefes daha yasiyorum simdi seni duslerken

Cellat bakislar bedenimi daglarken tebessum var dudaklarimda

Seni her dusledigimde..Her dusumde anne

Yilmaz Sevket Arslan