Annem Şiiri - Fadime Kılıç

Bir ümitle seher vakti uyandım
Gam yüküyle acılara boyandım
Her doğan güneşi bir ışık sandım
Karanlıkta kaldım annem gürdün mü

Sevgi diye bir dikene sarıldım
Çıktım yola yürümeden yoruldum
Benim gülüm solmaz derdin sen bana
Acılmadan soldum annem gördün mü

Babam ben yavrumu bırakmam derdi
Çalışıp kazanıp bizlere verdi
Dünyanın çilesi onu da yordu
Bırakıpta gitti annem gördün mü

Hep dışlanıp bir kenara itildim
Suda donup ateşlerde ütüldüm
Bir turnanın kaderine katıldım
Kanatlarım kırık kaldı annem gördünmü

Dünya var diyerek açtım gözümü
Bilemezdim alnımdaki yazımı
Gurbet ellerine attım kuzumu
Issız evde yalnız kaldım anne gördün mü

Kurt yavrusu boyalanır süslenir
Çemberlerim gözyaşımla ıslanır
Gümüş perçem çöplüklerde paslanır
Nerelerde sürünüyom annem gördün mü

Tertemizdi memlekette toprağım
Yel estikçe savruluyor yaprağım
Kayıp oldu çok kıymetli saç bağım
Karanlıkta yaşlanmışım anne gördün mü