Annem Şiiri - Hatice Odabaş

Annem, sana güllerden bir demet sunamadım...
Yüreğim çok küçüktü kavrayamadım....
Bilemedim seni ne çok üzdüğümü....
Hayatın telaşından farkına varamadım....

Anne! küstürdümmü? seni bilmeden....
Yordum mu yüreğini incittimi? bilmeden...
Kırmak istemezdim aslında o güzel yüreğini...
Bilmeden incittiysem affet ne olur beni....

Anne şimdi büyüdüm bak....
Ne çare yanımda yoksun artık....
Üzüntülerim ve sevinçlerimde beni öksüz bıraktın....
Beni bilirsin? kırmak istemezdim seni...
On altı yaşındaydım ne bilebilirdi yüreğim....

Anne! sen çiçekleri çok severdin....
Sen varken nedense getiremedim...
Çiçeklerinle geliyorum sana....
Hani? o kırmızı güllerin varya! ne çok severdin....