Annem Şiiri - Nazife Şener

Şimdi sana hasret seninle dolu
Ahrete bağlanır dünyanın yolu
Biz hep beraberiz sen rahat uyu
Anan fatihalar okuyor annem

Seni melek yüzlü mekanı cennet
Dünyada namerde etmedin minnet
Gönülden cuş edip gözlerden rahmet
Kabrine nur olup akıyor annem

Gözlere hasretsin gönüle yakın
Bir melek uçuyor göklere bakın
Göğsüne cennetten çiçekler takın
Bülbüller hep sana şakıyor annem

Yedi gök yarılıp açılsa kat kat
Sadece rüyada görülür heyhat
İçinde merhamet gözünde şefkat
Şimdi uzaklardan bakıyor annem

Seni derin derin birden anınca
Gönül hasretine böyle kanınca
Sen içimde alev alev yanınca
Sanki can içimden çıkıyor annem

Sen Fadime ana sen melek kadın
Arının balında bulunmaz tadın
Düşündükçe olmak senin evladın
Ruhumu arıtıp yıkıyor annem

Çözülmez içimden hasret düğümü
Avutmaz hiçkimse sensiz gönlümü
Onbir Mayıs bugün anneler günü
Her yer misk-i anber kokuyor annem

Dünyadan ahrete gidiyor övgün
Binbir ulemada bulunmaz görgün
Şevkatli ellerin o candan sevgin
Gönlüme nakışlar dokuyor annem

Bazen özleminle derde duçarım
Bazen sohbetinle mest-i hüşyarım
Sonra içimde bir boşluk duyarım
Beni hergün böyle yokluyor annem

Sen ey nur-u aynım sen hüsnü ala
Sen benim ömrümde yaşarsın hala
Gönül sana olmuş böyle müptela
Özlemin ruhumu okşuyor annem

Ahiret dünyanın yolu olsada
Gönül senle böyle dolu olsada
Her baktığı yerde seni bulsada
Yokluğun ruhumu yakıyor annem

Gözlerim hep sulu gönlümse kırık
Ölüm bu diyorlar sonsuz ayrılık
İçimde düğlenip acı hıçkırık
Beni boğum boğum tıkıyor annem

Yadetsem seninle geçen saatim
Villalarım olsa köşküm ve yatım
Meğer senle imiş tüm saltanatım
Sensizlik içimi sıkıyor annem

Canım annem sana değil darılmak
Haktan gel olunca lazım ayrılmak
Hep içimden gelir böyle haykırmak
Bu can yokluğundan bıkıyor annem

(11.05.1980, İstanbul)