Annem canım annem
Acılarla yoklukla büyüttün bizi
Hep istedin ki senin kaderini paylaşmayalım
Mutlu olalım
Çocuklarımız olsun
Olmadı annem
Kızlar analarının kaderini yaşarmış
Doğruymuş annem
Sen ağlama
Beni mutlu bil
Yüzün gülsün istedim
Kızınla gurur duyasın istedim
Olmadı annem
Eller senin gibi değil
Acıtıyor insanın canını
Hor görüyorlar
Sarhoşun kızı deyip
Birde onlar vuruyorlar annem
Sen gülesin diye
Anlatmadım sana derdimi
Koynuna girip ağlamadım
Aç kaldım tokum dedim
Soğuktu annem ısınamadım
Seni aradım o soğuk gecelerde
Beni kollarına sarıp ısıtırsın
Benim güzel kızım dersin diye
Olmadı annem
Karanlıktı anne
Çok karanlıktı çıkamadım
Bilirsin ben karanlıktan korkarım
Sevemediler anne
Kimse beni senin kadar sevmedi
Canım yandı diyemedim
Hastaydım bir su diye yalvardım
Vermediler
Bir lokma ekmeği çok gördüler.
Olmadı annem olmadı…
2000-Canan Uncu Karaman
Canan UncuKayıt Tarihi : 19.10.2009 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hastaydım bir su diye yalvardım
Vermediler
Bir lokma ekmeği çok gördüler.
Olmadı annem olmadı…
Ben de bir baba olarak hüzünlendim; iki kızım var; evlendiler; Burcu'nun evliliğine bir ay olmadı daha; hüznün sisleri hâlâ var... Şiiriniz, anne ve annelik duygusunu çok güzel anlatmış, biraz da ülkemizin sosyal boyutuna değinmiş, tabii ki millet olarak kendimizi aşamadığımız yönler var; hep fedakârlığı yapan annelerdir; bü yüzden çocuklar hep yaralı büyür... 10 puan +ant. Sevgiyle kalın; kardeşim...
MEHMET KINDAP
duygu ve hüzünle bir sesleniş...
saygılar kaleminize...
anlatımı etkileyici ve içtendi...
TÜM YORUMLAR (5)