Annem Şiiri - Aydınlı Tevfik

Yazarken saman kâğıtlara kurşun kalemimle
Pembe düşlerim çoçukca şiirlerim
Gazete kâğıdından uçağım vardı
Beni sana, seni bana getiren
Tükenmez kalemimin konuşamadığı
Kelimeleri tükettiği an kaybettim seni ben
Oysa kurşun kalemimle yazdığım
Tek tükenmez sevdamdın sen

Birkaç kelimeyle yazdığım
Okumakta zorlanmadığım
Bir bakışta çözdüğüm soruydun önce
Binlerce kelimenin, söylenmesi güç bir şarkının
Söylenemeyen bestesi oldun, kaybolan kelimelerde

Gezerken soğuk gecelerde yırtık paltomla
Yüreğindeki sıcaklığınla bedenimi
Şefkatinle etrafımı ısıttım ben
Şimdi yeni paltomla sıcak sokaklarda
Kışın en soğuğunu yaşıyorum oysa

Nefes kadar yakındın, gözyaşım kadar uzak
Tarhana çorbamdın soğuk gecelerde
Tertemizdim tozlar dışında
Kirli zihinler kararttı, kopardı beni benden
Hepsi bıraktı beni bataklığına

Ben diyeyim yalnızım, sen gelme ardımdan
Bu şehir tutsak etti beni
Kirlenmesin ellerin meşru tozlardan
Senin bildiğin ben sende kaldı
İlmin içinde cehaletteyim ben

Karşılıksız sevdin beni bense başkalarını
Bir yudum suyu benim için ararken sen
Bir parça sevgiyi başkalarında aradım ben
Terk ederken sevdiklerim birer birer
Ardımda o yüz değişmeyen ten
Ağlarken diz üstü kapanıp toprağa
Bakamadım ardıma dönemedim geri
O masum sevgini hak etmedim ben

Uzarken geceler sensiz karanlıkta
Acıyla uyandığım uykular haram oldu
Elimde sigaram yanında kül tablam
Oysa sigarayı hiç sevmezdin sen

Ödeyemem hakkını yetmez ömrüm
Sana verebileceğim birkaç şeyi
Hüznümü, sensizliği, acımı
Beyaz kâğıtlara tükenmez kalemimle
Tükenen benliğimi yazıyorum ANNEM