Gökyüzünden yıldız, yıldız
Bak bana annem
Çok üşüyorum
Güneşim ol
Isıt beni annem
Gurbetlik zor değil
Sensizlik zor
Yokluğun içimde yanan kor
Gel yüreğime su serp annem
Düşlerimde sana koşuyorum
Sesimi duyurmak istiyor
Konuşamıyorum
Boğazımda hasretin düğüm,düğüm
Seni çok özledim diyemiyorum
Kan ter içinde her uykunun sonu
Gel dizlerinde uyut beni annem
Bir ses ver bir haber uçur
Bu garip yavruna
Gel, gel annem
Ölüyorum....
Son nefesimde
Sen yanımda ol annem
Kayıt Tarihi : 2.10.2009 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne baba olmak çok farklı, çok derin bir duygu. Yaratan insanoğluna böyle bir güzelliği vakfetmiş. Beraberinde omuzlara ve yüreğe yüklediği bitimsiz, süresiz sabır, sevgi ve sorumluluk duygusuyla...
Annenin özünde sabır, çileye karşı direnç, sevgi ve hep kucaklayan, telafi eden, onaran, çoğaltan bir taraf vardır; GÜNEŞ gibi, yıldız ay gibi ışıtırken sımsıcaklığıyla ısıtan ve varlığıyla kavurucu sıcakları serinleten...
Doğanın gerçeği, insanın gerçeği ve Yaratan' ın lütfu gereği bitimsizdir kolları açık sıcak ana kucağı ve hiç büyümeyen çocuk yanımız...
Sevgi hanım bu özellikleri zaten çok net ifade etmiş dizelerinde. Kendisi de bir anne olmasına rağmen, içindeki o büyümeyen çocuk yanıyla sıkıntılarında / sevincinde annesine olan özlemiyle içi yanıp kavruluyor bükülen boynuyla...
Gönül ister ki, her ne şekilde olursa olsun; hiç bir çocuk annesiz kalmasın, hiç bir ana da evlatsız...
Ama olmuyor, olamıyor işte! Yazgının önüne geçilemiyor ki...
Sevecen kaleme saygı ve dostlukla, kutlarım ...
Refika Doğan
'Gerçek Dostlar Birliği'
Sanırım bize göre, geleneklerimize özgü bir durum bu... Baba da vardır mutlaka ama 'anaların yeri' her zaman başkadır...
İçten, anneye yakarışın, O'na hep yakın olmanın özlemi, hasreti yansımış şiire... Sevgi Hanım'ı kutlarım... Şahsında bütün annelerimizi bir kez daha saygıyla, sevgiyle, şükranla yadederim...
Şiire elbette tam puan verecek, listeme de alacağım... Şaireye saygılar, selamlar bırakıyorum sayfasında...
Mustafa Bay 'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
YILDIZ MI, GÜNEŞ Mİ ?
Bütün çocuklar için gerçek olan bir tek şey var. O da annelerini koyabilecekleri, sığdırabilecekleri bir yeri, dünya denilen bu mekânda bulamamış olmaları.
Anneler, gökler kadar yükseklerde ve yüce; güneş kadar hayat sunan, aydınlatan ve sıcak…
Yere göğe sığamayan annelerin gerçek mekânları kalplerdir, gönüllerdir.
Gönüllerin asıl sahibi muhakkak ki Rabbimizdir. Ancak yaratılmamıza vesile olan annelerin de mekânı gönüllerin ta orta yeridir.
Anne bakışları…
Yıldızlar kadar derinlikli, yıldızlar kadar etkileyici ışıl ışıl…
İnsanın ruhunun açılan penceresi.
Gece karanlıklarının aydınlığı, pırıltılı yıldızları…
Gün aydınlığı, gün sıcaklığı…
Bir dokunuşu, bir nefesi, bağrına o basışı, kucaklayışı, çocuğun ısıtan güneşi …
Güzel olan, hoş olan ve biraz da tuhaf olan, anne olunduktan sonra da annenin unutulamayışı…
Sanki yüce Rabbimiz insanın içine öyle bir kor koymuş ki, hiç sönmeyen, yıllar geçse de hep alev alev yanan bir anne sevgisi bu…
Hep özlenen, hep aranan, hep sığınılacak en güvenli liman…
Hep hayal edilen, insanın başını güvenle, huzurla, arzuyla koyabileceği sımsıcak bir göğüs, sımsıcak bir diz…
Sadece anne dizi…
İster sılada, ister gurbette aranacak tek ve gerçek varlık.
Tek ve gerçek dost, gerçek koruyucu, gerçek kucaklayıcı… Anne…
Hep aranan ve çağrılan…
Sahip çıkan ve çıkılan… Anne…
Son nefeste bile görülmek istenen, dokunulmak istenen, yanında olsun istenen… Anne…
***
Değerli dost şaire anneden çok güzel ve çok etkileyici bir anne şiiri…
Anneyi sevmek başka bir duygu, anne olmak, annelik duygusunu yaşamak bambaşka bir duygu olmalı.
Ben sanırdım ki, kızlar anne olunca anneler erkeklere kalacak… Nerde…
Anne de olunsa, yine aranan anne oluyormuş meğer.
Kız için de, erkek için de bir şey fark etmiyormuş.
Geçen yıllar da yaşlanmak da önemli eğilmiş…
Çünkü bu sevgi, anne sevgisi hiç bitmiyor, bilakis daha da artıyormuş, artan yıllar gibi…
*
Şairem, anneliğinle var olasın.
Bak resimli şiirinde de senin “benim canavar” dediğin evladına bakışındaki sıcaklığı, hayranlığı, evladını kucaklayan tebessümü, koruyuculuk ruhunu öylesine görmek mümkün ki…
Görememek için, insanlık duygularından mahrum olmak lazım.
*
Bütün güzel insanlara, gönlü güzel annelere, gerçekten anne olan annelere, en derin sevgilerimi, saygılarımı, takdirlerimi özellikle sunuyor; onların ellerinden bir evladı gibi minnetle, özlemle öpüyor, çocuk saflığında hep hasretini duyduğum annemi kucaklıyormuşçasına ruhumla kucaklıyorum.
*
Tebrik ve takdirlerimle Sevgi Hanım.
Şiirinize puanım tam, yeri gönül mekânım ve Antolojimdir ayrıca…
Hikmet ÇİFTÇİ
11 Mayıs 2011
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
YILDIZ MI, GÜNEŞ Mİ ?
Bütün çocuklar için gerçek olan bir tek şey var. O da annelerini koyabilecekleri, sığdırabilecekleri bir yeri, dünya denilen bu mekânda bulamamış olmaları.
Anneler, gökler kadar yükseklerde ve yüce; güneş kadar hayat sunan, aydınlatan ve sıcak…
Yere göğe sığamayan annelerin gerçek mekânları kalplerdir, gönüllerdir.
Gönüllerin asıl sahibi muhakkak ki Rabbimizdir. Ancak yaratılmamıza vesile olan annelerin de mekânı gönüllerin ta orta yeridir.
Anne bakışları…
Yıldızlar kadar derinlikli, yıldızlar kadar etkileyici ışıl ışıl…
İnsanın ruhunun açılan penceresi.
Gece karanlıklarının aydınlığı, pırıltılı yıldızları…
Gün aydınlığı, gün sıcaklığı…
Bir dokunuşu, bir nefesi, bağrına o basışı, kucaklayışı, çocuğun ısıtan güneşi …
Güzel olan, hoş olan ve biraz da tuhaf olan, anne olunduktan sonra da annenin unutulamayışı…
Sanki yüce Rabbimiz insanın içine öyle bir kor koymuş ki, hiç sönmeyen, yıllar geçse de hep alev alev yanan bir anne sevgisi bu…
Hep özlenen, hep aranan, hep sığınılacak en güvenli liman…
Hep hayal edilen, insanın başını güvenle, huzurla, arzuyla koyabileceği sımsıcak bir göğüs, sımsıcak bir diz…
Sadece anne dizi…
İster sılada, ister gurbette aranacak tek ve gerçek varlık.
Tek ve gerçek dost, gerçek koruyucu, gerçek kucaklayıcı… Anne…
Hep aranan ve çağrılan…
Sahip çıkan ve çıkılan… Anne…
Son nefeste bile görülmek istenen, dokunulmak istenen, yanında olsun istenen… Anne…
***
Değerli dost şaire anneden çok güzel ve çok etkileyici bir anne şiiri…
Anneyi sevmek başka bir duygu, anne olmak, annelik duygusunu yaşamak bambaşka bir duygu olmalı.
Ben sanırdım ki, kızlar anne olunca anneler erkeklere kalacak… Nerde…
Anne de olunsa, yine aranan anne oluyormuş meğer.
Kız için de, erkek için de bir şey fark etmiyormuş.
Geçen yıllar da yaşlanmak da önemli eğilmiş…
Çünkü bu sevgi, anne sevgisi hiç bitmiyor, bilakis daha da artıyormuş, artan yıllar gibi…
*
Şairem, anneliğinle var olasın.
Bak resimli şiirinde de senin “benim canavar” dediğin evladına bakışındaki sıcaklığı, hayranlığı, evladını kucaklayan tebessümü, koruyuculuk ruhunu öylesine görmek mümkün ki…
Görememek için, insanlık duygularından mahrum olmak lazım.
*
Bütün güzel insanlara, gönlü güzel annelere, gerçekten anne olan annelere, en derin sevgilerimi, saygılarımı, takdirlerimi özellikle sunuyor; onların ellerinden bir evladı gibi minnetle, özlemle öpüyor, çocuk saflığında hep hasretini duyduğum annemi kucaklıyormuşçasına ruhumla kucaklıyorum.
*
Tebrik ve takdirlerimle Sevgi Hanım.
Şiirinize puanım tam, yeri gönül mekânım ve Antolojimdir ayrıca…
Hikmet ÇİFTÇİ
11 Mayıs 2011
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
TÜM YORUMLAR (16)