Annem Şiiri - Mehtap Akdnz

ellerimi sakın bırakma anne
al beni götür başka şehirlere
sen bana ben de sana yetelim anne
başka kimse gelmesin bizimle
kimse senin kadar sevmez beni
senin kadar güzel tutamaz ellerimi
senin kadar sıkı saramaz yüreğimi
kimse senin kadar içten ''seni seviyorum'' diyemez anne
hıçkırıklara boğulduğumda senden başka susturamaz kimse beni
kimsenin gözünde değeri yok zaten gözyaşlarımın sen gibi
insanlar çok acımasız olmuş anne
sen bana kıyamazken onlar kıyabiliyormuş
sen beni gözbebeğin gibi severken onlar arkandan dolaplar çeviriyormuş
kimse senin gibi sevmiyormuş anne
insanlar çok gaddar olmuş biliyor musun?
yüzüne gülüp arkandan vuruyolarmış seni
yeni öğrendim anne
öğrettiler bana bu yaşımda hem de sensizken öğrettiler
sen beni herşeyden sakınırken insanlar acımadan vuruyormuş anne
kimse senin kadar sevmiyormuş
kimse senin kadar değer veremiyormuş
bana yine masal anlatsana
en çok da bana sevgiyi anlat
gerçek aşklar masallarda mı olur anne?
yoksa sadece bi anne mi bi evladını gerçek aşkla sever?
hiç çıkar beklemeden en temiz en saf halinle...
buralarda yüreğim kanıyor dönüp de kimse bakmıyor anne
senin kadar kimse sevmiyor,senin kadar kimse korumuyor senin kadar kimse düşünmüyor anne
hani sana ''canım'' diyorlar ya ha işte kimse bana senin kadar içten canım demiyor anne
bu kadar erken bırakıp gitmek niye
sen de gidince bak bir ben kaldım buralarda
seni fotoğraflarda sevmek yetmiyo bana anne
ellerime dokunsana o günkü gibi
göğsünde ağlayıp uyusam keşke yine
çünkü kimsede o sıcaklık yok anne
kimse senin kadar sevmiyor sevemiyor beni
koruyamıyor bütün kötülüklerden
akşamları babamla çok arıyoruz seni be anne
o da çok özlemiş seni
dönücek diyor bizi bırakmaz diyor
ama buralarda sensiz günler geçmek bilmiyor anne
neden babam yalan söylüyor ne zamandır bekliyorum seni
neden dönmüyorsun anne
hiç bir acı senin kadar kanamıyor anne
yokluğun kadar koymuyor hiçbirşey
bak buralar çok sessiz hadi dön be anne
yanlız bırakma bizi
bak eğer ki dönersen bir daha hiç üzmeyeceğim seni
sen küçük kızının ağlamasına dayanamazsın hemen silerdin gözyaşlarımı
''ah benim küçük kızım sen ağlama'' derdin ya bana
şimdide ağlıyorum neden demiyorsun anne
hadi onu demeni geçtim bari dön artık anne
gözyaşlarımı sil sadece o bile yeter artık bana
dün yine seni gördüm rüyamda anne
sarılmışım sana yine yaslanmış göğsüne birşeyler anlatıyorum
sen yine her zamanki gibi hiç bıkmadan dinliyorsun beni
en çok da kokunu özlemişim anne
dön artık geri dayanamıyorum sensizliğe
çoğu zaman ağlayarak uyanıyorum rüya olsun istiyorum gördüklerim
beni çok korkutan kötü bir kabus olsa keşke...
ama değil olmuyor meğer gerçekmiş gördüklerim
meğer sensizmişim anne
babam üzüldüğümü görmesin diye bazı geceler sessiz ağlıyorum
aynı bana öğrettiğin gibi kimseler duymadan ağlıyorum
bazende gözyaşlarımı içime akıtıyorum
hani bana ağlamak yakışmıyormuş ya o yüzden içime atıyorum çoğu zaman
bazende sitemler ediyorum sana bu kadar erken terkedip gitmek niye diye
bu sefer de inadına hıçkırarak ağlıyorum
ama yine dayanamayıp binlerce kez özür diliyorum senden
ve en çok da kendime kızıyorum
biliyorum babam kandırıyor beni
dönmeyeceksin biliyorum
ama kızının hatırına dön be anne gözyaşlarım hatırına ne olur dön
yalvarırım dön artık anne dön...