Annem Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Annem çok hastaydı.
Kanser teşhisi konmuştu.
Tıp, tedavide acizdi.
“Birkaç aylık ömrü var, alın eve götürün” diyorlardı.
Felaket kapıdaydı.
Çaresiz alıp eve geldik.
Bildiklerimizi de diyemiyorduk.
“Kızım siz söylemeseniz de, ben biliyorum,” diyordu annem,
Acziyetimizi kolaylaştırmıştı.

Kanser asidik ortamlarda büyürmüş
Eğer vücudun PH ‘ı değişirse dururmuş.

Annem güçlü bir insandı.
İmanı ve inancı tamdı.
“Birkaç ay ömrün kaldı” diyen doktora aldırmadı bile…

Neşeliydi, İyimserdi, iyi niyetliydi.
Kendisiyle, çevresiyle, barışık biriydi.
Yürekli ve azimliydi.
Mücadele etmeyi severdi.
Alkol ve sigarayı tanımazdı
Yılmaz, bıkmaz ve usanmazdı.
Araştırdı, okudu, kürler yaptı.
Derdi, derdi verene havale etti
Hatta zamanı bile…

Günler peş peşe geçip gidiverdi birkaç misliyle,
Doktorların söyledikleri…
İnancı ve azmi galip gelmişti
“Seni götürür, yer bitirir” denilen kansere

Bedenin ve ruhun emanet olduğunu,
Gelirken saf ve masum olduğunu,
Gün ve saat dolunca, davetin geldiğini,
Bilirdi.

Yıllarca huzurla yaşadı.
Rabbine temiz ve huzurla gitti.

KM – 020405