Annem Şiiri - Sabiha Özbe

Seni tanıdım paha biçilmez gelindin.
Elinde kirmen, başında örtü, bahçe beklerdin
Kış geceleri uyumaz, çıkrık eğirirdin
Kilim, savan, ısdar dokur hep çehizler düzerdin

Hep emek, kolay mı altı kızı gelin eylemek
Dantel, oya, kanevçe istekleri bitmez dilek
Vay hangi birine zaman imkan yetirecek
Anneciğim güzel çeyiz iffetimiz olacak

Babam bilmez annemin derdini sıkıntısını
Bir kadın ki evinin o kahramanı sultanı
Erzurum’dan gelmiştir garip kaldı onun adı
Allah’ın bir lütfudur böylesi annenin tadı

Yürür gider tarlaya inekleri otluyor
Eteği ile taş toplar topraktan umutludur
Akşam inekleri sağar kovaları doldurur
Yorgunluk pek çökmüştür ayaklarını suya kor

Her hafta yayık yayar ayranları bir abudur
Bir yumak yağ, kor içine şingilleri doldurur
Aman kızım, bunu hemen komşumuza kavuştur
İnşallah kabir komşun firdevs ala yolcusudur

Değirmene gider, çuval çuval buğday uğunur
Yetmeyince annem korkar dizlerine vurunur
Gündüz ıspanak börek, hem mısır buğday kavurur
Seherde kılar namazı işleriyle yorulur

Bakır kazanlar kurulur buğday bulgurlar kaynar
Çoluk çocuk kalabalık kışı mecbur hesaplar
Tırnağımıza taş deyse annemin kalbi oynar
Şimdiki kadına göre annem yirmi dört ayar

Güz gelince köye gelir boyacılar dolanır
Ayşe, Hüsne, Hacce, Zekiye fındık hep toplanır
Küme küme renkli ipler keleplenir katlanır
Kırmızı, yeşil, sarı, mor, turunç, renkler göz alır

Annemin adı Ayşedir, babamın ki de Ahmet
Rabbim sen eyle mağfiret, dilerim gani rahmet
Garip annem hanesinde hüküm süren bir devlet
Kabriniz nur olsun, makamınız firdevsde cennet