Dünyanın
En güze insanlarına
Annelere ...
Saçlarımı dağıtıyor
Mavi kanatlarıyla rüzgâr
Annem
Rüzgârda ellerinin kokusu var
Çok zaman oldu gurbetim
Gözlerinde hüznün perdesi
Ağlıyorsun duyuyorum sesini
Uykularını böldüğün gecelerde
Üşümüyorum
Isıtıyor nefesin bedenimi
Sesinle
Bir uykuya dalıyorum
Annem
Bende seni özlüyorum
Anam gül kokulu yarim
Kayıtsızca sevmenin
Yağmur ormanlarıdır yüreğin
Senin kadar olamasa da
Bilmelisin ki
Seni dünyalar kadar severim
Nisan ‘2000
Kayıt Tarihi : 7.7.2009 02:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!