Annem
Beni doğuran,besleyen,büyütensin,
Evimizin direği sensin annem.
Siyah gözlerinde hülyalı bakışların,
Bazen elem taşır,bazen mutluluk,
Yüreğinde fırtınalar kopsada,
Tebessümle süslersin yüzünü.
Hastalandığımda acılar içinde,
Başucumda sabahlarsın annem.
Gözyaşların kaysada yanaklarından,
Acını yüreğine gömer gülümsersin.
Ay ışığında seyretmeye doyamam,
Senin nurlu yüzünü melek annem.
Ellerinin şevkati yüreğimi ısıtır,
Gözlerinden taşan sevgin benliğimi sarar.
Sevgiyi,şevkati ve merhameti öğretensin.
Yarınlarımda seni istiyorum annem,
Sana hasret kalmak yüreğimi üşütür.
Bir yanım acısa yanar yüreğin,
Gözünde yaşın,kalbinde acın,
Dinmek bilmez sevgili annem.
Gökte ışığımsın,parlayan yıldızımsın.
Dilimde namem,kalbimde serenadımsın.
Benim düşünüp,benimle ağlayansın,
Benimle gülüp,benimle mutlu olansın.
Yıllar geçip büyüsemde farketmez,
Sana,sevgine ve ilgine muhtacım annem.
Hülya Kaya
Hülya KayaKayıt Tarihi : 8.5.2009 22:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1973 yılında anneme yazmıştım dergiye
Bizi dogururken,yüzdeyüz(%100) ölümle yasam arasindaki cizgiden gecen tek varliklardir.
Onlar,bütün güzelliklerin bir adidir!
En siddetli acilari,evlatlarinin yasami uguruna en tatli duygulari ile besleyip bizim dayanamiyacagimiz ölcülerdeki bütün siddetli izdiraplari en aza indirgemesini bilendir...
Önlerinde saygi ile egildigim bütün ANALARA...
TÜM YORUMLAR (2)