Annem Şiiri - Sevinç Karabak

Hayat ne zormuş annem,
İnsanlar iki yüzlü derdin, artık dört yüzlü,
Ne yana dönsem yalan,
insan arıyorum dörtyanımda,
Yokk annem bunların hepsi sahte.

Kuru bir yaprak gibiyim,
Hangi dala tutunsam Sonbahar.
Rüzgar bıçak gibi kesiyor damarlarımı,
Yere düşsem üstümde ayak izleri,
Canım yanıyor Can Annem,
Kış kapımı zorluyor vurgun misali.

Hani ne ekersen onu biçerdin.
Kurağı seli hesaba katmadın mı,
Artık ektiğin büyümüyor.
Ama ben yine de umut ekiyorum,
Sevda ekiyorum hayat toprağına.
Belki belki gül yüzlüm!
Bir gün ben de sevgi biçerim,
Umut biçerim bu yalan dünyada.