Annem Şiiri - Kadriye Dizdaroğlu

Annem,üşür müyüm acaba?
Toprak senin sarıldığın gibi sarılır mı bana?
Mezarlık mı artık oyun bahçem?
Kara toprak mı oldu oyuncağım?

Uzaksın bana çok uzak,
Çok korkuyorum annem,
Gel eskisi gibi sarıl bana
Çok sert bu toprak.

Eriyor bedenim,
Toprağa karışıyor her zerrem,
Duy çığlıklarımı gel al beni annem!
Çıkar beni bu kara topraktan.

Yağmurlar yağıyor üzerime,
İnce bir dal gibi titriyor bütün ruhum,
Örtülüyor üzerime karanlık perdeler,
Duymuyor musun sesimi? Gel kurtar beni annem!

Ninni söyleyemiyor bana hiçbir ölü,
Gece susmuş ölüler bağrışıyor,
Her taraf koyu bir zindan,
Görmüyor musun? Gel al beni annem!

Şen kahkahalarım çınlamıyor mu kulağında?
Her yerde ben varım
Kokum sinmiş dört yana
Hiç mi özlemiyorsun? Gel al beni annem!

(Çok erken bir vakitte kanatlanıp giden bir meleğe,küçük Halil’e)