Annem Şiiri - Haluk Tatver

İkinci dünya savaşı sonrası yokluk yıllarıymış
Komşu çocuğu ile evcilik oynarken nikahın kıyılmış
Aş yok iş yok evdeki nüfus fazla gelmiş
On beş yaşındayken oyununuz evlilikle bitmiş

Almışsın kucağına sanki çocukluktan çıkmış gibi
Onyedisinde ablamı, onsekizinde de beni
Kim bilir neler çektin yaşamadan yaşatmak için
Düşünürüm hala, çocukken bunları nasıl yapabildin

Yokmuş ki yiyesin ama bize hep yedirdin
Yokmuş ki giyesin ama bizi hep giydirdin
Göndermemişler ki okuyasın ama bizi gönderdin
Sevmemişler ki seni çocuk gibi ama bizi hep sevdin

Bak anacım yıllar geçti okuduk iş güç sahibi olduk
Evlendik de artık en büyük mutluluğumuz çoluk çocuk
Bizde evlatlarımız için bir şeyler yapmaya çalıştık
Şanslıyız çünkü senin yaptıklarını örnek aldık.

Seni dünyanın en mutlu insanı yapmak isterken
Ablamın hastalığı ile yıkıldık en çokta sen
Yapılacak bir şeyler arıyorsun aynen yıllar önceki gibi
Kaç kere duydum dua edip canımı ona ver derken sesini

Annem sen bizim için bir meleksin
Hep verensin sonsuz bir sevgi dolu için
Allah ne kadar verirse seni o kadar seveceğiz
Kabul olursa dualarımız biz ömrümüzü sana vereceğiz