Annem Şiiri - Bedir Kuş

Sevgiyi,şefkati veren annem
Sevmeyi,sevilmeyi senden öğrendim
Bana yaşamı öğreten annem.
Kanından kan,
Canından can
Veren güzel annem!
Biliyor musun?
Sana ne de çok muhtacım.
Gecenin korkunç sessizliğinde,
Yalnız,yapayalnız
Başucumda oturup ta
İçin için sessizce ağladığını
Nice gecelerini uykusuz geçirdiğini
Bilmem hatırlıyor musun?
O sıcak, sımsıcak kucağın
Hala,hala ısıtıyor içimi anne.

Bakışların dalıp giderdi ötelere.
Yakarışların çok içtendi.
Gözlerinden akan yaşlar,
Bengisu değerindeydi.
Minnacık ellerimle
Damla damla akan
Gözyaşlarını sildiğimde;
Ağlama,ağlama anne!
Yalvarırım n’olur ağlama!
Ağlama ki, gönlüm sevinçle,
Neşeyle dolsun.

Benim için
Tir tir titrediğini biliyorum anne.
Dayanamıyorsun üzüntüme,kederime,
Kederleniyorsun.
Azıcık ateşlendiğimde.
Bir ömür törpüsü olmuştum sana,
Dayanılması imkansız bir yük.
Evet imkansız bir yük
Fakat senin sabrın büyük,
İşte o anları hatırlıyorum anne.
Ne büyük bir kadınmışsın meğer
Sevgin ve şefkatin dünyalara değer.

(MART 1999)