Hasrete alışılmıyormuş anne.
Bir gece yarısı,
Sonbahar yağmurları ıslatırken yaşadığım şehri, anladım.
Kimse, senin gibi yar olamıyormuş.
Başımı koyup ağladığım dizlerini,
Şimdi daha çok arıyorum.
Ne kalabalık bir yalnızlığım varmış anne.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
sevginiz hiç bitmesin .güzel annenizi allah başınızdan eksik etmesin.kavuşmanız dileğiyle
sevgiler
müzehher
Ne mutlu size ki bekleyen, kavuşabileceğiniz bir anneniz var... Kucaklayın benim için de. Sevgilerimi yolluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta