Annem Şiiri - Akif Tütüncü 2

Annem

Sanki annem hiç doğmamış gibi
Emmemiş annesinin sütünün beyazını
Giymemiş gibi giderken üstüne kefenin beyazını
Oysa doğarken de beyazdı
Giderken de annem
Yıkılan bu evde büyüdü
Ne kadar yıkılsa da evinin toprağı
kokusu kalmalı bir annenin
Hatırası kalmalı döktüğü gözyaşının
Evler yıkılsa da anneler yıkılmamalı
akif tütüncü
babamın
annemin doğduğu evi yıkıyorlar
hacizlideki
doğduğum ev de sırada
deprem olmuş diyorlar
soruyorsun
kaç şiddetinde deprem unutturur
annemin ulaşamadığım elbisesinin kokusunu
Yakıncaya uzanırdı mahallem
Unutulmaz düşmanlıklar yaşadığımız
Oysa babamın kanı Çırmıktı da
Annemin kanı yakınca da kalmış
İkisinin sevdasıydı doğumum
İki sevdadan bir ayrılık doğduğu zamanlar
Topraktı evlerimiz
Avuçlarında hala saklıydı babalarımızın
Bizim için akıttığı teri
Murattı ismi babamın
Çocuğum olsa koyacağım
O nun babası donmuştu Sarıkamış’ta
Ben üşümüştüm babamın yokluğunda
İkimizde yetim kalmıştık bir yaşımızda
Kader demişler
Babası üşüyen çocuğun
Çocuğu da üşürmüş yıllarca
Baba
Senin evin yıkıldı
Sarıkamış’ta bu vatan uğruna
Ölen babanla
Ben yıkıldım senin yokluğunda
Molla kasım denen
Anamın doğduğu eve uzanan
Evimizin yolunda
Akif Tütüncü