İçimi kavuran kor alev, alev yakıyor,
Seni her düşünüşte eriyor, eriyorum.
Hayalin yüreğime ılık, ılık akıyor,
Annem seni kendimden daha çok seviyorum.
Unutamıyorum hiç, içimden gitmiyorsun,
Evde nereye baksam hayalini görürüm.
Sanki her günki gibi bana yavrum diyorsun,
Zannederdimki bende senin ile ölürüm.
Bak işte kayıp ettim beni bırakıp gittin,
Ben sensiz işte burda bin defa ölüyorum.
Bırakıp gidince sen unuturmu zannettin?
Annem seni tutuşan bir kalple seviyorum.
Unutmuşsundur beni, dünya yalan orada,
Gel görki ben burada sahi gibi yaşarım,
Eğer diyorsanki bekletme beni burda,
O sıcak kollarına düşünmeden koşarım.
Hani her gün kapıda yollarımı beklerken,
Şimdi hangi ellere bırakıp gittin annem,
Her akşam terkettiğin evimize dönerken,
İçimde bir eksiklik,gönlümde dolu elem.
Canım annem kabrinde tanrı rahmetiyle dol,
Rahat yaşa cennetin en güzel mevkiinde,
Canı gönülden sanadua ederim bol, bol
Cenab-ı Allahıma her gün dünya evinde
Kayıt Tarihi : 9.1.2008 21:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir yarışmasına denk düştüğü günlerde anneme yazdığım şiir tamamen anne sevgisine dayalı bir duyuştur. Bana ince duyguları yaratılanları sevmeyi o öğretti. Kadınlara olan saygı ve sevgiyi de ondan öğrendim. Tüm annelere armağanım olsun.
çağlasın.
İNCİ GERMENLİLER
TÜM YORUMLAR (2)