Annem Şiiri - Evren Dalgıç

Merhaba anne!
benim güzel annem.
nasıl da ayırdı hayat yolumuzu,
bırakmadı ne tadımızı ne tuzumuzu...
bir mutlulukdu yaşanması gereken;
oysa şimdi göremeyiz bile sonumuzu..

Ben seni sevdim anne!
anne sevdim sonuçta,
bir koku sevdim kendimce..
ben tutan elleri sevdim;
uğruna ölecek canımı sevdim.
ama olmadı be annem;
bak şimdi ben ne hallere geldim..

Akşam olunca annem,
yıllarım gibi bir yürek girdim kendime.
tek kaldım kalalı,
ben hiç acımadım kendime.
Yüreğimi sokaklarda taşısam da zar zor,
bir yokluğunu taşıtamadım gönlüme.

Merhaba anne!
Ben senin ortancan.
hani hep yüreğinde;
ayrı bir yeri olan.
ayrı kaldım işte anne..
bir hiç uğruna;
ateşler düştü yüreğime..

Şimdi ben;
kime anlatsam da derdimi;
yaşayacak olan bir benim.
Anne!
Annem!
nerelerde kaldı hatırım benim..

(Ankara Kasım 2007)