..Annem.. Şiiri - Hatice Kelleli

Daha dört yaşımda sahipsiz bıraktın
Arkanı dönüp gittin...
Sevgiye muhtaç bıraktın...
Şefkatin sıcak bağrına hasret....
Tanımadığım yüzlerin vicdanına bıraktın beni....
Altı yaşımda düştüm yalnızlığın ızdıraplı çukuruna,
Düştükçe içine çeken,kör kuyusuna hapsoldum yıllarca...
Konuşmaya dilim varmadı bir türlü...
Anlatamadım...
Anlatamadım yokluğunun hicran dolu yüzünü...
Anlatamadım azabımı...
Okula başladım okudum...
Derslere verdim kendimi...
Unutmak için uğraştım defalarca.
Ne son günkü yüzün silindi hafızamdan,
Ne geri dönmeyişin...
Sevmedim hiç anneler gününü,
Babalar gününden nefret ettim hep,
Kapattıkça kapattım benliğimi kutulara...
Acımaklı bakışlara kurban edip gittin,
Çaresizliğin yalnızlığın derin kuyularına hapsettin yüreğimi
Daha dört yaşındaydım,,,
Sana en muhtaç olduğum zamandı
Çaresizce bıraktığında...
Acıma dolu bakışların ezikliğinde büyüdüm
Ruhumda kapatamadığım yaralarla...
Anneler gününde sevinemedim...
Çiçekler derip önüne seremedim hiç...
Anne şefkatinin doyumuna sensiz eremedim hiç....
Şimşekli gecelerde yüreğimdeki korkuyu dahi bastırdı yokluğun,,
Pencere kenarında bekledim yıllarca geri dönmeni...
Bulmanı bekledim...
Saracağın günleri bekledim hep...
Geceye çığlık oldu anne yakarışları...
Kimsede tatmadım sıcaklığının kokusunu...
Sensizliğe alışamadım annem...
Dört yaşındaydım daha...
Aklımdan çıkaramadım seni bir türlü....
Silemedim gözlerimden hicranlı bakışlarını,
Çaresiz olmasan bırakmazdın biliyorum,
Beni sersefil koymazdın sokak kenarına...
Ama hancer misali saplı bıraktığın günün anısı
Kanaması durmayan yıllarca kocaman bir yara var içimde...
Dünyanın tüm merhemlerini sarsanda
Kapanmayacak kadar derin
Bir bağrına basmanla kaybolacak gibi geçici
Yüreğim hasretinde...
Yüreğim hala bıraktığın kaldırım kenarında annem...
İçim buruk gözüm yaşlı...
Evim o kaldırıma bakıyor
Ben her gün o kaldırımda seni bekliyorum annem...