Annem Şiiri - Veysel Kamil Aslan

İlk öğretmenimdin,
Elimden tutup büyütenimdin,
Bana ninni söyleyenimdin,
Hasretimle ağlayanımdın, annem

Düştüğümde ağlayanımdı,
Ateşlerde yandığımda bağrına basanımdın,
Hastane köşelerinde ağlayanımdın,
Sen benim hayatımdaki tek arkadaşımdın annem.

İlk senin ismini andım konuşurken,
İlk düştüğümde adın vardı, ağzımda
İlk sevdiğimi paylaştığımdın,
İlk defa rüyamda aradığımdın, annem.

Sivilcemi güle benzeten,
Yüzümdeki yaramı tiksinmeden öpen,
Sevda türkülerimi bıkmadan dinleyen,
Sendin benim hayatımdaki tek arkadaşım annem.

Çatık kaşlarıma yaygen,
Şaşı gözlerime bademim diyen,
Kekeliğimi bülbül şakıyışına benzeten,
Sendin benim biricik sevdiğim annem.

İşte şimdi bir garip Veysel yaban ellerde,
Memleketinden ırak illerde,
Gözü yaşlı bir şekilde,
Duanı bekler, benim Şerife annem…