Annem Şiiri - Kemal Kantar

senin yüreğin martılarla bir
her halimize telaşlısın anne
gözlerin kirpiklerinden beter
ne ağlamaların bitiyor ne aydınlığın...
dur,öyle usulca...
karanlıkta yıldızlar bile görmedi
seni gözkapaklarımda sakladım
bakarsın ufacık bir cinayet olur
dur öyle usulca...
sokak lambaları parmak uçlarımı sızıyor
karanlık birazdan bilinir
bir çığlıktır kopar Acı kahve`den
izmir`de olduğumu bilirler
gidersek beraber gideriz
sokaklara bırakmışım avuçlarımı
kimseler almıyor annem
kimseler almıyor...