Sonbaharda hüzünlü bir yaprak gibi
Günden güne eriyip soldum.
Buz kaplı yollarda buz tutup,
Karanlıklarda kayboldum.
Ne sıcak bir sevgi,
Ne de başka bir şey…
Hiçbir şey çalmadı kapımı.
Aldılar gittiler yüreğimin tasını.
Bülbül bile söyledi güle derdini;
Ben kimselere içimi dökemedim annem.
Hep boynum bükük oldu sensiz annem,
Mutluluk bana erişilemeyen hayal oldu.
Elimde kalmadı hiçbir şey, yaşama dair.
Kapandı bütün kapılar ardım sıra,
Çıkacak bir kapı bulamadım annem.
Yağmur olup yağmak istedim sana doğru,
Gözyaşımı sellere katmak istedim.
Baharı getiremedim gönlüme bir kez olsun,
Sensiz çiçekleri bile açtıramadım annem.
Sen gidince suratım asıldı, huzurum kaçtı.
Mutluluk pınarım elimden gitti.
Yalnızlık üzerime bir bulut gibi çöktü;
Beklediğim güneşi doğduramadım annem.
Ne bir dostum oldu, ne yüzüme gülenim.
Ağladım, sızlandım; olmadı gelenim.
Ne babam tuttu yerini, ne biraderim;
Hiçbir şey dengine eş olmadı annem.
Ferhat oldum dağ deldim kırk günde.
Hüsran buldum mutluluk bulacağım yere.
Ta uzaklardan cıvıltılar gelir buraya.
Ben ise kaldım karlı dağlarda;
Bir sefa sürecek iz bulamadım annem.
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 12:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!