Annem Şiiri - Ayfer Aydın

yaşarken ölmekten yoruldum anne ne olur toprakla örtün üstümü
bu bir isyan değil asilik değil gücenme annem
yaşanmış yılların yenilgisiyle tükenen kalbimin derin ızdırabı
sen hiç hayel ettinmi beni
bir sahil kenarında dalgalarla konuşurken ki halimi
...gözümde yaşlarla kıyaya vuran her damlayla dertleştiğimi
sevgimi nefretimi yenilgimi hayata dair tüm umudumu
her bir damlanın parçalarına bakıpta sesiz çığlıklarla haykırdığımı
hiç düşündün mü annem
yağmurları neden çok sevdiğimi
her kaybettiğimde lanetli olduğum düşüncesiyle
kendimi şemsiyesiz yağmurun altında delice ıslatışımın nedenini
ben yitirdim anne hayata dair ne varsa ben yitirdim
mini mini bir kuş donmuştu pencereme konmuştu
çocukluğumun ilk şarkısıydı ne eğlenceliydi ne neşeyle söylenirdi
şimdi düşünüyorumda donan bir kuşun kendisine sığınacak bir liman
aramasının hikayesiymiş
ne acıymış oysaki çocukluğumun neşesi olan bu şarkı
şimdi gücenme be annem yaşarken ölmek ağır geliyor
ne olur toprakla örtün üstümü