Annem.. Şiiri - Sonay Öztürk

Tam sıcaklığını hissettiğim anda
Kendimi boşlukta buldum bir anda
Sabah ışıklarıyla uyandığımda
Bir mektup duruyordu yanı başımda

Yavrum diyordu ilk satırında,
Sana sana doyamadım diyordu
Anlatamaz söyleyemezdim bunu sana
Seni götüremezdim yanımda

O anda işte o anda
Bir düğüm kilitlendi boğazıma
Yaşlar süzülüp iniyordu yanağıma
Neden? Neden gittin be ana?

Ben ben daha bir çocuğum
anne sevgisi olmadan nası dururum?
Sensiz bu hayata nası tutunurum
Ben seni,nasıl nasıl unuturum?

Bir gün deselerdi ki bana
Annen bırakıp seni gidecek burada
Hayır! yalan söylüyorsunuz
Hiç annem kıyar mı derdim bana

Mektubunu elime her aldığımda
Biraz daha hançer vuruyordu bağrıma
Okuduğum mektubun son satırında
Şöyle sesleniyordun bana

Yavrum ne olur bağışla beni
Kahırlı sözlerle yıkma kalbimi
Elbet bir gün anlayıp affedersin beni
Yavrum asla unutmayacağım seni

Sonay ÖZTÜRK