Vardığım yerde bir hüzün çöktü ki içime garip oldum,
Annem hep seni arar oldum.
Hazan mevsimi sanki yaşadığım,
Şafak vaktini bile biçare bekler oldum.
Anam derim, can derim, için için ah çekerim,
Kaderde vardı ayrılık, farkındayım boşa olur direnişim.
Buram buram umutsun ya yüreğimde beslediğim,
Düşler kurarken, bir yandan da yolunu gözlerim,
Takvimden düşerken yapraklar son demde bu hasret,
Seni düşünmenin telaşıyla bu diyar çoktan bana gurbet.
Neye,kime,nasıl çare olur, yokluğunu yokluğum bilmeyen memleket,
Her gece üşür mü insan söyle bu neye delalet.
Bir avuntu benimkisi; bulutlar üstüne seni çiziyorum,
Pamuk gibi olduğundan mısın bilmem sana benzetiyorum.
Hüzünle düğümlenmiş gecelerde de yıldızları birleştiriyorum,
Varsa içlerinde gözlerin gibi parlayan,işte onları sen biliyorum.
Erkek adam ağlamaz desen de bana,
Nemlenmiş gözlerle bakıyorum her sabah aynalara.
Bir yandan da tüketiyorum sabır taşını,
Sen yine de serzeniş sayma bu masum haykırışı.
Beni bana sorma olur mu annem,
Sen olmayınca yanıt bulunmuyor sorulara.
Daha ayrılırken yüreğimi avuçlarına bırakmışım zaten,
Anlaşılan o ki sende kalmışım ben.
Kelimeler dizilir hiç vakit kaybetmeden, seni hatırlayınca,
Duygu mahzenimde saklarım onları sana.
Aşikar olacak elbet kavuşunca,
Yatağına sığmayan nehirleri düşün, evet onlar gibi çağlayacağım sana.
Zamanlar haddinden yavaş, mekanlar ayrı olsa da,
Ve tüm ışıklar sönse de bu şehirde biz bir vücuttayız.
Gün sensizliğe inat yine ağarsa da,
Aynı yönde buluşur dualarımız.
Nihayetinde set çekerim bir süre daha duygu seline,
Demiştin ya annem metanet olsun aczin yerine.
Emrin olur nur yüzlüm başım üstüne,
Nasihatın her daim kabuldür
Gözünde büyük göremediğin küçüğüne.
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 20:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili kardeşim : Adnan Kaplan
İnsan gözünün dünyada görebildiği tek melek olan ANNE konulu şiir için teşekkürlerimi sunuyorum, lütfen kabul buyurunuz.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
Ne bizden öncekiler, ne biz ne de bizden sonrakiler:
O KUSURSUZ MELEĞİ EKSİKSİZ ANLATABİLECEK BİR ŞİİRİ YAZAMADILAR, YAZAMIYORUZ... YAZAMAYACAKLAR!... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı ve bu şiirin yazılmasını sağlayan annenizin (inşallah şu an hayatta ise) mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum.
Hakk'ın rahmetine kavuşan annelerimizin elini ise şu anda bizim yerimize zaten melekler öpüyor.
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için: http://www.antoloji.com sitemize ve Ümraniye Belediyesi Başkanlığına teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ediyorum.
Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan jüri üyelerine başarılar diliyorum.
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olsun.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum..
İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (1)