Daha küçücük bir tohumdum yüreğinin bağrında,
Hayat nedir bilmezdim, o karanlık köşende.
Senin ruhunla gözlerimi açtım hayata.
İlk göbek bağıyla kopardılar beni senden...
Fiziksel bağlarımız bitmişti artık.
Başlamıştı bitmek bilmeyen bir tutku.
Bu bir sevgi macerasının başlangıcıydı,
Her sabah başucumda beklediğin gibi...
Hiç bir yerde bulamadım bağrındaki sıcaklığı.
Hele kış günlerinde ellerine aldığın ellerimden...
Gözlerindeki merhametin büyüsündeyim hala,
Bitmek bilmeyen annelik ışıltınla...
Senden uzak olmak hayatın sonu olsa gerek,
Sana dönebilmek için gecelerimi sabahladım.
Arabalara bile yolları tarif etmeme gerek yoktu,
Yollar senin büyülü kokunla doluydu.
Gün geçtikçe büyüyorsun bağrımda.
Korkuyorum sevgine doymadan ayrılacağıma.
Gök kubbeye çıkıp haykırmak istiyorum,
Seni ne kadar sevdiğimi.
Kayıt Tarihi : 3.4.2007 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatta hiç bir şey anne kadar kutsal olamaz benim için. Ömrüm boyunca annemden hiç ayrılmadım her istediğimde sanki öteki ben olabilen bir annem var. İlk defa beş aylık bir ayrılığım oldu yoldayken hep annemi düşledim ve sonunda duygularımı bir kağıda yazdım. Her ne kadar anne sevgimi yazsamda satırlar yetmeyecek onu anlatmama...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!