Annem Şiiri - Mustafa Özke

gece ıssız yol boylarında
ışığı yanan köy evleri gibi
içinde nice sırları gizleyen
küçük bir yürektim annem

yakamozların ıslandığı
yosunlu kayalıkların
deniz yıldızı misali
düştüm kumsalına

bir kar tanesi tadında
koydun beni dağına
adım adım yürüttün
yüreğimi büyüttün
damarında erittin
yatırdın yatağıma

ağladım ağladın
güldüm güldün
yemedin yedirdin
giymedin giydirdin
kusurumu hoşgördün
yaradanı sevdirdin

şimdi uzak bir köy evinin
herhangi bir toprak damında
yoldaki otobüsleri seyrederken
seni düşünüyorum annem
ışığımızı kapatma
bırak yanık kalsın sırlarıyla