Annem Şiiri - İskender Uygunbaş

Sessizce ağlar şu yüreğim, senin için anneciğim,
Hem doğrurken çektin, hem büyütürken kahrımı benim,
Senin değil yoluna tırnağının kirine öleyim,
Değerini bilmedim, af dilesem de artık neyleyim.
Cennete sen gitmezsen kimi alır ki, Rabbim,
Sen yaşadıkça dualarınla var oldum anneciğim,
Son pişmanlık ne fayda, senin yerine ben öleyim,
Dilim söyler, sanma susar, istemez kalbim,
Bir günün için bin günümü düşünmeden veririm.
Elbet takdiri ilahidir, herkes bir gün gidicidir,
Ama rahat yüzü göstermedik, bu eşşekliktir.
Çemkirdik, ayaklarına kapanmak yerine senin.
Sen acı çekme yüreğimiz kan ağlar bilirsin,
Bir gün daha fazla kal, dualaramız bunun için.
Bebekliğimden beri hep canımdan al derim,
Annemin ömrüne kat, rahat ettir diye Rabbim,
Bugün sanki tutuldu dilim, bilmiyorum ne diyeyim,
Hakkın ödenmez, çarpınışlarımız nafile bilirim.
O güzel yüzünde hüznü görmek inan ölümdür,
Rabbim sana değil bize verdi cezayı, bu o gündür,
Anlamamaya devam edersek bize döndürür.
Yine sayende yakınlaşacağız Rabbimize,
Hem senin için hem dualarımız kendimize.
Sen mübarek insan affet kırdıklarım için,
Bu şiiri görmeyeceksin ama bilirim hissedersin.