Annem Şiiri - Onur Eken

kararmış dı dört bir yanım
karanlıklar çökmüşdü üzerime
bir sorumlulugu vermişlerdi habersizce
bilmemiştim bilememiştim anne

dış kapıda bekliyordum
gözlerim nemli
gizli gizli aglıyordum
babam görmesin üzülmesin diye
saklıyordum göz yaşlarımı
avuçlarımda biriktiriyordum

babam yanına çagırdı beni
otur sana bi şey söylıyecegim dedi
dudakları titriyordu
beyninde söyleyecegi yalanı arıyordu

saçlarımı okşadı yanaklarımdan öptü
başladı yalanları sıralamaya
- yavrum annen aramızdan ayrıldı
-meleklerle beraber artık
-hiç gelmeyecek
- ama o hep gökyüzünde bizi izliycek dedi.

yalandı baba..
ben biliyorum ölümün ne oldugunu
okulda ögretmenim söylemişdi
dokuza beş kala giden geri gelirdi baba
gidenin bir daha geri gelmeyecegini
ben biliyorum.

annemin olmayacaginı
bir ismimin de yetim olacagını
kokusunu koklayamayacagımı
sıcaklıgını hissedemeyecegimi
ben biliyorum

uykumdan uyandıgımda anne bagırmayacagım
kimse teselli etmeyecek o anda
saçlarımı okşayıp yavrum demiyecek
ben annesiz ne yaparım baba

- baba -
annem beni yanına alır mı
bir rüzgar esintisinde
bana yavrum diye sarılır mı
-

anne;
annem dönebilirsen dön
ben dönebilmen için her gece dua edicegim
ya sen bana geleceksın
yada en kısa zamanda ben sana gelecegim..