Annem Şiiri - Şehmus Kartal

Dünya gözüyle son kez görmedim seni annem,
Yüzüne son bir defa bakamadım ben annem
Gözlerin açık kalmış sayıklamışsın beni,
Söylemediler bana görmedim annem seni.

Yüreğim figan eder gözyaşım akar böyle,
Çok özledim sesini şimdi nerdesin söyle?
Sevgine doyamadım biricik canım annem,
Şu kalbimde hasreti bıraktın gittin annem.

Adımı sayıklarken düştün kara toprağa,
Bir elveda demeden sensiz kaldım burada,
Bütün sevgilerimi aldın götürdün annem.
Teselli eder beni gönlümdesin be annem

Yastığımdı dizlerin baş koyunca uyurdum,
En rahat uykuları bu durumda bulurdum.
Ayrılığın yakıyor sen yokken özlüyorum,
Sensiz kaldığım için kaçtı benim huzurum.

Dinmiyor gözyaşlarım teselliye muhtacım,
Yüreğimde hasretin sevgine çok muhtacım,
Biliyorum faydasız kurduğum hayallerdir,
Bastığın şu topraklar öpülmeye değerdir.

Ayrılığa bu kadar çabuk alışmak çok zor,
Ayrılığın ateşi yakar beni eder kor.
Biliyorum faydasız giden gelmiyor geri,
Engin deniz gibiydi annemin o gözleri.

Biliyorum sen şimdi kara toprak değilsin,
Mazide kalsan yine benim tek tesellimsin.
O güzel gözlerini unutmam mümkün değil,
Gül bahçedesin şimdi gönlümdesin bunu bil.