İsyanım var dostlarım, isyanım var,
Çünkü hayat benden annemi aldı,
Sevmek sevilmek benimde hakkımdı,
Şimdi ise bana,
Sadece onu anmak kaldı.
Ah nasıl tanımak isterdim seni,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Sen aklıma gelince, bak gözlerim doluyor,
Gözyaşlarım, erimiş bir buzul gibi çağıldıyor,
Her aldığım nefes bile,bana sensizliğimi hatırlatıyor,
Meraklanma bende geleceğim,çünkü ömür çizgim bitiyor...
Allah hayırlı uzun ömür versin size annenize de rahmet versin.
Evet ya....bir evlat pir olsa da anaya muhtaç imiş...Çok duygulu şiirler okudum TEBRİKLER teşekkürler
selamlar saygılar
Hamiye Alkış
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta