İsyanım var dostlarım, isyanım var,
Çünkü hayat benden annemi aldı,
Sevmek sevilmek benimde hakkımdı,
Şimdi ise bana,
Sadece onu anmak kaldı.
Ah nasıl tanımak isterdim seni,
Saçlarımı tarayışını hayal ediyorum,
Bir an için ürperiyorum,
Ellerinin temasını,sıcaklığını hissediyorum.
Sen aklıma gelince, bak gözlerim doluyor,
Gözyaşlarım, erimiş bir buzul gibi çağıldıyor,
Her aldığım nefes bile,bana sensizliğimi hatırlatıyor,
Meraklanma bende geleceğim,çünkü ömür çizgim bitiyor...
Kayıt Tarihi : 18.2.2007 23:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hiç tanıyamadığım,ancak hayal meyal hatırlayabildiğim anneciğimin anısına...

Gözyaşlarım, erimiş bir buzul gibi çağıldıyor,
Her aldığım nefes bile,bana sensizliğimi hatırlatıyor,
Meraklanma bende geleceğim,çünkü ömür çizgim bitiyor...
Allah hayırlı uzun ömür versin size annenize de rahmet versin.
Evet ya....bir evlat pir olsa da anaya muhtaç imiş...Çok duygulu şiirler okudum TEBRİKLER teşekkürler
selamlar saygılar
Hamiye Alkış
TÜM YORUMLAR (1)