Annem Şiiri - Sibel Maral

Kalbim atmaya başladı işte anne
Farkındamısın, kalbinin sesine karıştı bile
Yavrum, kuzum diye her seslenişinde
Titreyen kalbinin nağmeleriyle doluyor içim
Hani daha yeni yeni şekillenen bedenimde,
Sana benzemeye başladım biliyormusun anne
Bütün hayallerini benim üstüme kuruyorsun artık,
Beni büyütüyorsun, okutuyorsun, evlendiriyorsun...
Sahi adım ne olacak benim anne,
Ama, babamında gönlü olsun emi
İsmimin her hecesinde

Adını Cemre koyacağım yavrum
Havaya, suya, toprağa düşen müjdeli habercim olacaksın benim
Anne olmak yavrum, insana daha bi insanlık katıyormuş
Yozlaşan şu dünyada içim daha bi başka acıyor
Acı çekenleri gördükçe...

Biz ne yapabiliriz ki anneciğim
Acımasızlığın korkunç tablosuna bir kelebek çizmekten başka
Kelebeklerin ömrü az olur diyorsun,
Olsun...
Bişey yapmamaktansa çığlığımız belki bi çığ oluşturur
Oluşturur değilmi anne

Keşke annelerin merhametiyle yönetilecek kadar küçük olsaydı, şu dünya yavrum,
Yada evlat sevgisini sığdırabileceğimiz kadar büyük olsaydı...
Keşke....