Annem Şiiri - Derya Dökmetaş

Ansızın gittin, veda bile etmeden,
Kırıldı kolum, kanadım sensiz hepten..
Neydi acelen, yaşanacak onca şey,
Gidilecek onca yer varken,
Sensizlik dipsiz kuyu ANNEM,
Çıkar mıyım ki içinden...

Kuzum deyişin hep kulağımda,
Teninin kokusu gitmiyor, hala burnumda,
Gülüşün hiç çıkmadı ki, aklımda,
Sana emsal yokken bu dünyada,
Söyle, dayanılır mı ANNEM bu acıya?

Şimdi anılar kaldı senden sadece geriye,
Her biri paha biçilmez elmas değerinde,
Yokluğunun acısı içime her düştüğünde,
Sensizliğe dayanamayan bu yürek,
Avunacak belki özleminle kendince...

Yolları yol eyledim, her gün sana gelmeye,
Yüzünü göremediğim toprağına el sürmeye,
Her elimi açıp sana dua ettiğimde,
Ağrılarını al Allahım dedim,
Yattığın yerde rahat et diye,
Şimdi melekler korusun seni hep cennette
Özlüyorum ANNEM ben seni,
Gecemde, gündüzümde, aldığım her nefeste....