Annem 2 Şiiri - Ayten Özgün

Uzun zaman odu sanki dün gibi
Gamzeli gülüşlerin geldi aklıma
Anılarım canlandı birden
Bir sıkıntı sardı yüreğimi
Duygu seline kapıldım
Kendimden geçtim Annem
Ben her kesi senin gibi bilirdim
Gülüşünle yüzünde güller açardı
Her tarafa neşe saçardın
İki yavrum var büyüdüler çok şükür
Bende senin gibiyim
Onları senin beni sevdiğim gibi seviyorum
Saçının teline zarar gelsin istemiyorum
Dayanamam ölürüm Annem
Onlar benim baharım yazım
Damarlarımda akan kanım
Canımdan kopan parçalarım
Ben onlarla varım Annem
Onlar benim yavrularım
Senin sevmelerin bir başkaydı
Yavrum dediğin zaman
Ağzından inciler saçılırdı etrafa
Gözlerin ışıl ışıl olurdu
Bakışlarında bir sıcaklık vardı
Yanaklarında ki gamzelerinle
Sen çok güzel bir kadındın Annem
Senden sonra beni elbette sevenlerim oldu
Ama senin gibi sevenim olmadı Annem
Elini sürdüğün yer yeşerir hayat bulurdum
Soldurdular yüzü mü
Yıldırdılar gözümü
Ben artık yeşeremem kurudum Annem