Annem 2 Şiiri - Münire Çevik

ANNEM
Kızım diye adım andınmı annem
Beni yavrum diye sardınmı annem
Kapın çalınca ben sandınmı annem
Kuzum diyerek sen yandınmı annem
Anasız kuzular gülmüyor annem

Benden uzak huzur buldunmu annem
Evlat sevğisine doydunmu annem
sende dizlerine vurdunmu annem
Dolanıp dururum duy artık annem
Anasız kuzular gülmüyor annem

Takatim kalmadı bitirdi dert beni
Kaç pula sattınki annem sen beni
Yorgan değil saçlarınla ört beni
Dilinip dururum gel artık annem
Anasız kuzular gülmüyor annem

Arasıra yıldızlardan sor beni
Ne olur evlat yerine koy beni
Çok üşüdüm yüreğinle sar beni
Bilinip dururum annem bul beni
Anasız kuzular gülmüyor annem

Kapın vurdum inan anam kaç kere
İnsafa gelsende sarsan bir kere
Taş koymasan artık yeter tekere
Yakındır çıkmamız sonsuz sefere
Anasız kuzular gülmüyor annem

Ara sıra yüreğin sızlamazmı
Ana olanlar beni anlamazmı
Ana evladın arayıp sormazmı
Yavrum diye kafasını yormazmı
Anasız kuzular gülmüyor annem

Kan damlayan yarayı tabib sarmıyor
Can bildiklerim derdim sormuyor
Dünya benim olsa sensiz olmuyor
Sessiz ağlarım yüzüm gülmüyor
Anasız kuzular gülmüyor annem

Gülferim ağlar senin yüzünden
Hayalin silinmez asla özünden
Yaş yerine kan damlatır gözünden
Her yerimi dert kapladı hüzünden
Anasız kuzular gülmüyor annem

Münire Çevik 03.05,2020