Annem Şiiri - Ali Uçtumoğlu

Kanınla besledin dokuz ay beni
Karnında taşıdın, yordum ben seni
Çok acı verse de doğum sancısı
Kalmadı ağrın, görünce bebeni
Aldın kucağına, verdin memeni
Göremedim annem kadar seveni
Sızlasa da göğüslerinin ucu
Duymadım bir kez ‘üf’ bile demeni
Emzirip doyurdun, ben kaka yaptım
Göz göze gelince sevgini kaptım
Yıllarca yıkadın sildin altımı
Uzun gecelerde tam bir azaptım
Acıktım ağladım, doyunca sustum
Verdiğin mamayı geğirip kustum
Arada yoklardı gaz ile sancım,
Annem, sensin benim en yakın dostum
Sabırla sallarken hep feryat ettim
Kalmazdı zamanın, ben sana yettim
Okşayıp koklardın, çıkmazdı ahın
Ben annemi bir meleğe benzettim
İlerlemiş yaşı gül yüzü solmuş
Anacığı elden ayaktan olmuş
Kim bekler huzur evinde ölümü
Terk etmiş evladı, atmış kaybolmuş
Koparmış kuyruğu netsin anneyi
Bir zalime dönmüş dünkü bebeği
Cennet ayağının altına konmuş
Böyle mi ödenir anne emeği