Annem Şiiri - Yakup Günel

Annem...
Varlığın var olma sebebim sanki,
Geçen her bir gün duyarım özlemini.
Her gördüğümde öpmek isterim ellerini.
Derin bir saygının,
Koşulsuz bir sevginin izi...
Doldurur yaşamımızı.

Neler gördük, neler geçirdik bu hayatta?
Her zorlukta bir olduk, çıktık aydınlığa.
Oldun her gün yanımda,
Destek çıktın bana en kötü anımda.
Annem...
Allah göstermesin yokluğunu,
Varlığın şükür sebebim oldu.
Sana gelecek en ufak zararda,
Yakarım, yıkarım bu dünyayı.
Görmem karşımda gencini yaşlısını.

Nasılsın bugün anne?
Huzuru buldum bugün de sayende.
Bir yar gider, bin yar gelir;
Ama bir anne gider, bin dert gelir.
İsmin geçse dahi bir mısrada,
Gözyaşları akar gözlerden damla damla.
Kelimelerin kifayetsiz,
Sözlerin anlamsız kaldığı kişidir anne.
Ne de desem senin için az gelir,
Ama varsa eğer bu dünyada biri...
Hep senin ismin aklıma gelir.

En değerli insandır anne bu hayatta,
Yeri dolmayacak bir başkasıyla.
Annem...
Yoktur bu hayatta bir eşin benzerin,
Her baktığımda güler o gözlerin.
Tek bir dileğim var:
Bir şey olmasın sana,
Bir hâl olur bu yürek yana yana.

Manzara resmi gibidir anne,
Ne kadar baksan anlamlı gelir göze.
Katmanlıdır yapısı,
Ne kadar inersen derine...
O kadar değerli gelir gözüne.