Annem Şiiri - Salih Özalaşan

Bir resmin kaldı odamda bana bakan sessiz sessiz
Sen hep birşeyler söylerdin bana oysa resmin nefessiz
Bir gün görmese arardı gözlerin sevdiklerini
Oysa resmin takılmış bir noktaya bakıyor sessiz sessiz

Alışmak çok zor alışamam sensizliğe
Bırakıp gittin beni öksüz çaresizliğe
Düştü yüreğim artık bir ümitsizliğe
Resmine sorsam da akıl vermiyor anne

Gözünü kapamazdın gelmesem bir gün odana
Ardımdan hep dua ederdin beni sorana
Çare bulurdun ne zaman başım gelse dara
Odamda resmin gözüm yaşın görmüyor Anne

Beni benimle bırakıp gittin dönülmeze
Sevgine hasret yüreğim döndü solan bir güle
Ne kadar döğünsem az yetişemedim son söze
Yokmuy du söyleyecek bir sözün bana anne

Yok artık evimin neşesi gönlüm yaralı
Bakıyor babam yanında sen manalı manalı
Vermiştin iki sevgi, bizler öksüz olalı
Şimdi yoksun, beni kimse sevmiyor anne

10-11-1998 Saat16.10