Annem Şiiri - Yavuz Değirmenci

Nice depremler görmüş mazimin yıkık şehri
Karasu Aşkale’nin acıya dolmuş nehri
İçimdeki feryadı hissedip duyar mısın?
Öksüzlük destanımı suyunla yayar mısın?

Ruhları kefen yapan annelerin nâşıyla
Nice acılar seni, doldurdu gözyaşıyla
Çocukluk arkadaşım, sırdaşım, dostum sensin
Akıver kalemimden “nasıl acıymış!..“Densin

Anam gül bahçesinden süzülen râyihaydı
Bazen çöl sıcağında sığındığım vâhaydı
Gâh altın oluklardan sevgi olur yağardı
Gâhi aysız geceme güneş gibi doğardı

Öksüzlüğü tadarken daha toy idim annem
Sen gittin, düşe kalka ben de büyüdüm annem
Bir türlü durulmadı temelsiz savrukluğum
Hâlâ yanı başımda iç çeker çocukluğum

Düştüğüm zaman halâ, beklerim nusretini
Hiçbir ressam çizemez, anamın hasretini?
Kulaklar mâlûl oldu sessiz çığlık duyalı
Hiçbir fırça bilemez; özlem ne renk boyalı?

Ne olurdu her sabah sesinle uyansaydım?
Hasretinle değil de şefkatinle yansaydım!..
O tertemiz sütünle kansaydı susuzluğum
Dizlerinde bitseydi sensiz uykusuzluğum

Çok uzaktayım diye bana üzülme sakın!
Şah damarı misali kalbim sana hep yakın
Kanınla beslediğin yürekte atıyorsun
Selâmımla uyanıp, duamla yatıyorsun

Her gece huşu ile ruhuna okuyorum
Sana varan yolları duayla dokuyorum
Melekleri emrine amade ettim annem
Ayağını anlıma seccade ettim annem

DEĞİRMENCİ hasretin, kalbimde bitmeyecek
Bir kez olsun hatıran, aklımdan gitmeyecek
Firdevs bahçesi kabrin, nur ile dolsun annem
Son Peygamber mahşerde, yoldaşın olsun annem

Rayiha: Hoş koku
Vaha : Çölde sulak ve yeşillik bölge
Nusret : Yardım,destek
Amade :Bir işi yapmaya hazır
Firdevs bahçesi:Cennet bahçesi