Annem! Şiiri - Yahya Kesici

Annem!
Yaşın olmuş seksen beş.
Gözünde gözlük,
Yüzünde kırışıklık,
Yanında koltuk değnekleri,
Ve ayaklarında şişlik!
Yanımdasın.

Kimi camdan bakıyor,
Kimi televizyon seyrediyor.
Kimi de geçmişi anlatıyorsun.
Sonra,
Gözkapakların kendi üstüne kapanıyor.
İç çekiyorsun.
Yaşlılık işte, diyorsun.
Yaşlılık, yalnızlık, diyorsun.
Eskilerde öyle miydi, diyorsun.
Sonra iç çekişin değişiyor.
Anlatmaya başlıyorsun.

Bir evde hem anne, hem baba vardı.
Ata vardı.
Aynı evde oğullar, gelinler vardı.
Oynaşan torunlar vardı.
Konuşmalar, sesler, bağrışmalar
Bazen kahkahalar, bazen de sessiz gülüşler vardı.
Hepsi o evin içindeydi.
İş çoktu.
Ancak insan daha çoktu.
Paylaşmak vardı.
Aynı evin içinde ben değil bir olmak vardı.
Hüzün yoktu.
Çünkü yalnızlık yoktu.
Kollanma, el ele tutunma vardı.
Omuz omuza yaslanma vardı.
Anne baba diye seslenme vardı.
Oğlum, kızım demek vardı.
İşaretler, işmarlar, …
Kıs kıs gülüşler, …
Bazen de kapı ardından dinlemeler vardı.
Bizim zamanımızda böyleydi, diyorsun.
Sonra duruyorsun.
Gözünden süzülen yaşı siliyorsun.
Ben de seni seyrediyorum.
Gözlerim yaşlı söyleniyorum.

Evet anne!
Senin zamanında bunlar vardı.
Şimdi yalnızlık var.
Anne yok,
Baba yok.
Sadece eş var.
Sonradan aileye katılan birkaç çocuk var.
Ses seda yok.
Paylaşmak yok.
Eşe destek olacak kimse yok.
Oflar var.
Yorulmalar var.
Az kişi de olsa aileye yetmemeler var.
İnsanlarla değil,
Duvarlarla konuşmalar var.

İşte anne!
Zaman böyle.
Hal böyle.
Bu zamanda olacaklar hep böyle.

Köyde iş yok,
Sofraya konacak yemek yok.
Ekilecek toprak yok.
İnek olsa otlatacak otlak yok.
Var olanlar bölününce,
Ortada doyuracak çaylık yok.
Ev yapacak para yok.
Ya hayat!
Artık hayat daha zor!
Daha yalnız ve sükût!
Bizler kaldı geçmişte
Ben var.
Bencillik var.
Sahiplenmek için ötekileştirmek var.
Kimi zaman hakaretler, iftiralar var.
Sonra da hiçbir şey olmamış gibi gülüşmeler var.
Anlayacağın anne.
Sahtelik var.
Yüzüne gülenden korkmak var.

Evet anne!
Senin yine,
Başını sokacağın bir evin var
Ya biz!
Bize ne olacak?
Biz kaç sene daha oğlum, kızım diye sesleneceğiz?
Biz kaç sene daha anne baba diye sesleniş duyacağız?
Artık bey olacağız anne.
Hanımefendi olacağız.
Hangisi daha güzel?
Anne olmak mı yoksa hanımefendi olmak mı?
Söylesene anne!
Susarsın değil mi?
Ben söyleyeyim mi anne?
Anne olmak en güzeli!
Keşke hep anne baba diyenimiz olsa!
Sen çok şanslısın anne!
Sen çok şanslısın.