Annem Şiiri - Mahmut Sezai Altundağ

Biraz burukluk biraz hüzündür annem
Annem, en çokta merhametin adıdır
Yüreği sevgiyle bezenmiş onun
Ve merhamet kokar avuç içleri
Evdeki yemek kokusudur
Mutfaktaki çatal bıçak sesi
Ve yatsı namazıdır annem
Dualarını, fısıltılar eşliğinde yapar
Kokusu hayat verir can katar
Güneşli bir gündür annem
Benim annem, çocukluğumdur
Akşam ezanında evde varışım
Biraz geç kalırsam,
toprak sahada maç bir gol daha uzadıysa
Üstüm başım hep battıysa da
Bir fiske bile atmamıştır bana
Annemin yüreği merhamet doludur
Kırışmış avuç içleri bile sevgi kokar
İğde ağaçlarını çok sever
Mesela bahar gelmişse
Toprak mis gibi kokmuşsa
Biz piknik yapmaya gideriz
Börtü böceği çok sever
Benim annem çiçekli penceredir
Gri kokan olan şu asırda
ve-
Saksılar büyütür balkonda
Kuşların dilinden de anlar
Hayvanı sevmesini de bilir
Sabah beş-buçukta kalkar
Abdest alır annem, namaz kılar
Henüz anlamış değil boş maceralardan
Keşfedilmemiş bir cennettir benim annem
Dualarını, fısıltılar eşliğinde yapar
Evdeki en şen insandır annem
Mutfaktan gelen sestir
Ve benim annemin, avuçları merhamet kokar
Umudun adıdır annem
Bir çocuk ölünce oturur ağlar
Henüz uğramamış kalbine kötülük
Annem toprak kokusudur biraz
Yağmur gibi tertemiz
Gece kadar da yorgundur yüreği
Güzel olan her yürek biraz yorgundur aslında
Birde sevgi doludur annemin yüreği
Ve avuçları merhamet kokar...

Kasım 2016