Annem… kanatsız meleğimdin benim.
Sen varsan, hiç birşey olmayacaktı bana.
Canımı en çok senin yakacağın
Hiç gelmemişti aklıma.
Sen beni hiç sevmedin mi anne?
Yalvaran gözlerimi görmüyorsun ,
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Evet haklısınız ama yinede en azinda karşı çıkmalı bu bile insana bir güven veriyor
Dünya annelerini bilmem ama Anadolu’da annelerin söz söyleme, evladına sahip çıkma hakkı var mıydı?
Ben kendi annemden biliyorum çocuklarını çok sevmesine ragmen kucağına alamaz, sevemez, sevgisini gösteremezdi. Aile büyüklerinden korkar, korkusuylada çocuğunu sevmeye çekinirdi. Aile büyükleri (önce dede, sonra baba ne derse o, annede kim?).
Şimdi az da olsa değişti, artık annelerde söz söyleye biliyor, kararlarda etkili olabiliyor.
Şiiriniz kanayan yaraya parmak basmış ama “beni hiç mi sevmedin anne”derken bu konuyuda hatırlatmak istedim.
Tebrik ediyorum, kaleminize kuvvet, yüreğinize sağlık.
Evet haklısınız ama yinede en azinda karşı çıkmalı bu bile insana bir güven veriyor
Teşekkür ederim
Teşekkür ederim değerli yorumunuz için,
Çocuk gelinlerin sessiz çığlığını duyurmaya çalıştım,anne baba olmak büyük sorumluluk ister bazıları beceremedi,
Dilinize sağlık
şiirinizi
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta