İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Meryem hanım çok üzüldüm. Diline sağlık sanki bu hikaye 1990 yıllarında olmuştur.selamlar
Evet haklısınız ama yinede en azinda karşı çıkmalı bu bile insana bir güven veriyor
Dünya annelerini bilmem ama Anadolu’da annelerin söz söyleme, evladına sahip çıkma hakkı var mıydı?
Ben kendi annemden biliyorum çocuklarını çok sevmesine ragmen kucağına alamaz, sevemez, sevgisini gösteremezdi. Aile büyüklerinden korkar, korkusuylada çocuğunu sevmeye çekinirdi. Aile büyükleri (önce dede, sonra baba ne derse o, annede kim?).
Şimdi az da olsa değişti, artık annelerde söz söyleye biliyor, kararlarda etkili olabiliyor.
Şiiriniz kanayan yaraya parmak basmış ama “beni hiç mi sevmedin anne”derken bu konuyuda hatırlatmak istedim.
Tebrik ediyorum, kaleminize kuvvet, yüreğinize sağlık.
Evet haklısınız ama yinede en azinda karşı çıkmalı bu bile insana bir güven veriyor
Teşekkür ederim
Meryem hanım çok üzüldüm. Diline sağlık sanki bu hikaye 1990 yıllarında olmuştur.selamlar
Teşekkür ederim değerli yorumunuz için,
Çocuk gelinlerin sessiz çığlığını duyurmaya çalıştım,anne baba olmak büyük sorumluluk ister bazıları beceremedi,
Dilinize sağlık
şiirinizi
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta