Annem… kanatsız meleğimdin benim.
Sen varsan, hiç birşey olmayacaktı bana.
Canımı en çok senin yakacağın
Hiç gelmemişti aklıma.
Sen beni hiç sevmedin mi anne?
Yalvaran gözlerimi görmüyorsun ,
Sessiz çığlıklarımı duymadın anne.
Benden ne çabuk vazgeçtin?
Ne çabuk anne!
Bırakma beni yalvarırım bırakma diye,
Her haykırışımda.
Neden beni duymadın anne?
Sen beni hiç mi sevmedin?
Gelinlik denilen kefeni giydirdin,
Çocuk bedenime.
Ruhumu öldürdün benim.
Çok….erken bıraktın ellerimi anne!
Şimdi senden uzaklardayım.
Tanımadığım yabancı yüzler var etrafımda.
Korkuyorum anne, çok korkuyorum!
Hırpalandım hor görüldüm ,
Çığlıklarımı duymadın anne.
Çocuk ruhum paramparça,
Seni özledim, bebeklerimi özledim anne.
Ruhum çocuk,
Kadınlık bana yakışmıyor anne!
Yalnız ruhum zifiri karanlıkta,
Nefes alamıyorum boğuluyorum anne.
Tut ellerimden bırakma beni,
Bırakma ne olur anne,
Bilmediğim yaban ellerde!
Yeniden tara saçlarımı, papatyalı tokalarım,
Kurdelelerimle süsle.
Pamuk prenses masalını anlat yine,
Yalanda olsa beni sevdiğini söyle,
İnanırım ben sana anne!
Çocuk bedenime kadınlık yakışmıyor.
Uzattım sana ellerimi tutsana,
Sıcacık kollarınla, sarsana beni anne!
Gelinlik denilen kefeni giydirdin üzerime.
Oysa kanatsız meleğimdin benim,
Canımı en çok sen yaktın anne.
Sen beni hiç mi sevmedin anne?
Şimdi sana her sarıldığımda ,
Ruhumdaki o çocuk karşımda.
Öfkeyle, acıyla bakıyor bana suçlarcasına!
Usulca çekiyorum ellerimi senden,
Bakışlarımı kaçırıyorum sonra.
Yaklaşıp ellerimi uzatıyorum o çocuğa,
Geçti diyorum geçti artık korkma,
Yanındayım bundan sonra.
O seni hiç affetmedi affetmeyecek anne,
Ruhumdaki çocuk seni hiç affetmeyecek,
Sen benim çocukluğumu öldürdün,
Çocukluğumu öldürdün anne.
Sen beni hiç mi sevmedin?
Hiç mi anne?
.......Meryem Keskin......
.......11.10.2020........
Kayıt Tarihi : 29.4.2023 21:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyanın kanayan yarası çocuk gelinleri anlattim.. yaşayarak... onların ruhlarında nasıl kapanmaz bir yara açıldığını vurgulamak istedim saygılarımla...
Ben kendi annemden biliyorum çocuklarını çok sevmesine ragmen kucağına alamaz, sevemez, sevgisini gösteremezdi. Aile büyüklerinden korkar, korkusuylada çocuğunu sevmeye çekinirdi. Aile büyükleri (önce dede, sonra baba ne derse o, annede kim?).
Şimdi az da olsa değişti, artık annelerde söz söyleye biliyor, kararlarda etkili olabiliyor.
Şiiriniz kanayan yaraya parmak basmış ama “beni hiç mi sevmedin anne”derken bu konuyuda hatırlatmak istedim.
Tebrik ediyorum, kaleminize kuvvet, yüreğinize sağlık.
Evet haklısınız ama yinede en azinda karşı çıkmalı bu bile insana bir güven veriyor
Çocuk gelinlerin sessiz çığlığını duyurmaya çalıştım,anne baba olmak büyük sorumluluk ister bazıları beceremedi,
şiirinizi
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim
TÜM YORUMLAR (5)