Annem Şiiri - Burhan Kırıcı

En güzel kadındı annem
Sesler uyurdu ağustos ellerinde
Akardı yüreğinde emzirdiği hüzün
Suya sığınan yıldızlar
annemin hüznünde kaybolurdu gece
Kandil ışığında batardı gözlerinde
hece hece
Benim annem kar denizinde en güzel berfin
Oyalı yazmasında dallı budaklı kokusu iğdenin
Kafdağı ardı kentin yapraklarında
elmas ışıltısıydı kırmızı gülün
Ama duygusu sağaltılmış, tadına varmış
güneşin, bir kış günü
Bana anlatmamıştı öğretmenim
yüzünde kömür isi olan şubat sabahında
mutluluk getirmediğini zenginliğin
Hâlbuki zenginlik ucuz bir sevinçti
avuçlara düşen duanın ince kanadında
Ve saadet; alnın secdeye vardığı yerdi
O'na içini döken insanda