Ud çalardı annem
Kanun bir köşede sırasını beklerdi
Safiye ayla şarkıları yükselirdi bahçe duvarından
Söyle sevgili diye şakırdı annem
Ve zeki müren henüz ölmemişti
Ve annnem de ölmemişti henüz
Hem zaten annem hiç ölmeyecekti
Öyle sanıyordum...
Anneler ölür mü hiç?
Ölmemeliydi zaten...
Sustu şarkılar
Sustu kuş sesleri
Yıkıldı bahçe duvarı
Yosun tuttu saksıları
Kurudu begonyaları menekşeleri
Yel aldı laleleri gülleri
Şimdi mezarında bir boynu bükük çiçek
Bir de içimde hâlâ bir umut
_Ha geldi ha gelecek_
Kayıt Tarihi : 9.8.2020 00:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Otobüs terminalinde içime çöken yoksunluk. Ankara yolcuları! Otobüsteki yerinizi alın lütfen. Ben annesizliğe gidiyorum? bir adım daha büyümeye...
![Bahar Yurdakul](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/09/annem-1448.jpg)
tüm annelerin ruhları şad olsun.
tebrikler
Bu ne güzel yorum böyle. Acınızı hissettim o ayrı ama yorumunuzla onur dur verdiniz onun yer de apayrı. Çok teşekkür ederim Aslı hanım.
dökülmüş dizelerinize... Annenizin ve Dünyada ölen tüm annelerin ruhları şad olsun,
toprakları çiçek çiçek açsın.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (18)