sen gidince annem,
ben çok aç kaldım.
hep acıktım,
ekmek kırıntıları tanık,
açlığıma.
sen gidince annem,
ben bitik kaldım.
sonra ağladım.
boğazda martılar tanık,
algınlığıma.
sen gidince annem,
ben yalnızlığı tattım,
öylece kalakaldım.
sessizliğime,
bir de sensizliğime,
sahiller tanık.
sen gidince annem,
sanki,
dağlar tenha,
ceylanlar yemsiz,
kuşlar susuz kaldı.
gök tanık,
ben bu ıssızlığa,
alışamadım.
Kayıt Tarihi : 19.6.2020 00:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cevat Çiloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/19/annem-1443.jpg)
Tebrikler sayın şair cevat bey
TÜM YORUMLAR (2)