Annem Şiiri - Ersin Kadir Güneş

Dünyaya dair,
Hiçbir şey bilmiyordum.
Ne bir ses, ne ışık…
Yapayalnızdım.
Kimsesizim sanıyordum.
Bir et yumağıydım.
Yabancıydım.
Başka bir dünyadan geldim.
Burası neresiydi?
Bilmiyordum.
Kalbin bana hoş geldin diyene kadar…
Annem!
Korkuyordum.
Bütün korkuları dindiren ses,
Kalbinin sesiydi.
Aylarca dinledim bıkmadan.
Sonra, senin sesini duymaya başladım.
Yine başka bir dünyadan ama bu sefer tanıdık.
Sesinle huzur buldum.
Karnım acıktı,
Seninle beslendim.
Varlık sebebim.
Annem!
İlk gördüğüm yüz, senin yüzündü.
İlk gülümseyen, sendin.
Ben ki cennetten geldim,
Melekler gördüm,
Hiçbiri senin kadar güzel değildi.
Cennet kokuyordun.
Çünkü; cennet, ayaklarının altındaydı.
Tam üç kez kutsandın,
Peygamber tarafından.
Sana haber vermeye geldim.
Peki sen niye geldin?
Yaralarımı sarmaya mı?
Yalnızlığımın sesini dindirmeye mi?
Gözyaşımı silmeye mi geldin?
Benim için mi geldin?
Annem!
Sadece beni düşünüyorsun.
Bu sevgiyi anlatabilir misin bana?
Hangi sözlükte karşılığı vardır?
Kelimeler yeter mi?
Annem!
Senin sevgin, cennetten gelir,
Sesin cennetten…
Ayağının altında, cennet var.
Rızanda cennet…
Annem!
Yavruna hakkını helal et.